- Adolescentes (a partir de 12 anos):
"La isla de Bowen" de César Mallorquí, editado por Edebé. Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil 2013, Premio Edebé de Literatura Juvenil 2012, Lista de Honor do IBBY, Premio El Templo de las Mil Puertas.
Esta obra trasládanos ao ano 1920 en Noruega, o mariñeiro inglés Jeremiah Perkins, tripulante do vapor Britannia, foi asasinado. A policía interroga ao práctico do porto que o único que puido dicir, segundo a documentación, foi que o barco pasara o inverno ártico nunha illa case deserta perdida na fin do mundo, a menos de mil quilómetros do Polo Norte e que o Britannia fora a este porto para buscar provisións e volver á mesma illa. Pero o mariñeiro Perkins, antes de morrer, enviou un pequeno paquete a Lady Elisabeth Faraday.
O fotógrafo Samuel Durango, despois de ver un anuncio na prensa, decidiu unirse á expedición científica do profesor Ulises Zarco, director da sociedade xeográfica SIGMA. Nela tamén irían, ademais do profesor Zarco e o fotógrafo, o axudante Adrián Cairo, o capitán Gabriel Verne e toda a súa tripulación, o químico García e dúas señoras inglesas (Elisabeth Faraday e a súa filla Katherine Foggart) e debían dirixirse, no navío Saint Michael, á Illa de Bowen, máis aló do Círculo Polar Ártico...
Unha magnífica e fermosa obra de viaxes, aventuras e misterio, sen esquecerse dunha pequena historia de amor, que nos levará a unha travesía chea de sorpresas.
É de destacar que o capitán se chame Gabriel Verne, unha homenaxe a Julio Verne (que se chamaba Jules Gabriel Verne) por parte do autor, ademais de menciónarnos varias veces ao Capitán Nemo e o seu Nautilus. No libro tamén nos fala da obra “El mundo perdido” de Conan Doyle.
- Mozos-as e adultos-as:
Narra a fuxida da súa casa dun adolescente a través da España central, nun país castigado pola seca e gobernado pola violencia. Un neno escapa da súa casa e agáchase nun burato
nas aforas do pobo, na zona das oliveiras. A maioría dos homes saen a buscalo. Non o atopan. Esperou ata o atardecer para saír do seu agocho. Despois de beber e comer algo das provisións que levaba no morral, no medio da noite púxose a camiñar en dirección ao norte tratando de evitar os sendeiros. Camiñando cara ao norte afastábase do pobo, do alguacil e de seu pai. Nese camiñar atópase a un pastor que o acolle e lle axudará...
Segundo transcorre a narración o autor vainos presentando unha paisaxe seca, árida, sen auga e con moi poucas árbores, baixo un clima duro, caloroso, sufocante, no que ten que sobrevivir á intemperie, como moi ben nos indica o título. Moitas persoas comparan a este autor con Miguel Delibes debido ao protagonismo e á importancia da paisaxe. Descoñecemos o nome dos personaxes, incluso o do protagonista, preséntanolos como: chico, pastor ou cabreiro, alguacil ...
Un excelente e conmovedor relato, cunha linguaxe sobria, na que a presenza da natureza é fundamental.
Intemperie é o debut literario de Jesús Carrasco, pero editores de trece países xa se puxeron de acordo para publicar simultaneamente esta obra.
Samaín, palabra gaélica, non significa máis que fin do verán, principio do inverno. Na antiga cultura céltica o tempo de Samaín, especialmente a noite do 31 de outubro ao 1 de novembro, era o período máis importante do ano. Eran datas clave para se reunir nos camposantos, comer o ritual e comunal porco de samaín e concelebrar as farradas festeiras dos guerreiros. Era a noite máis perigosa do ano: as portas do Outromundo abríanse nesas horas e as ánimas eran quen de vir visitar este mundo e aos seus moradores: tantas veces para render contas inacabadas.
.JPG)
.JPG)
