- Infantil (a partir de 6 anos):
"Paxaro de mar e vento" texto de Tucho Calvo e ilustracións de Xosé Cobas, en Biblos.
Fermoso álbum que nos fala do nacemento dunha nova ave “a astrófuga mariña”. Unha ave que nace da imaxinación dunha nena, Mar, que recorría a praia do Vilar en compañía de súa nai para recoller cunchas e crebas. Buscando atoparon un nobelo de pequenos restos de herbas, xuncos, canas, tan ben feito que mesmo parecía un niño, pero non tiña paxaro. Onde estaba? E así é como xurdiu a astrófuga mariña. Unha ave “filla do vento, da area, do mar e da imaxinación” que naceu coas características que lle foi adxudicando esta nena, segundo a ela lle gustaba que fose.
Os textos están acompañados dunhas delicadas e belas ilustracións que cobren páxinas enteiras e que nos van describindo o que está acontecendo. Poderemos gozar contemplando ilustracións nas que predominan os tons azuis do ceo e o mar; ou verdes, azuis e ocres do mar e a area, toda unha beleza para os sentidos. Unha obra de gran sensibilidade que ao mesmo tempo que nos presenta este relato tamén nos di, ao final, que quizais a imaxinación das nenas e nenos actuais faga algo por remediar no futuro a suciedade que mancha o mundo, o lixo que moitas veces se acumula nas praias ou que contamina o mar.
- Mozos-as e adultos-as:
"Nimbos" de Xosé María Díaz Castro, editado por Galaxia
Este ano o Día das Letras Galegas dedicouse ao poeta Xosé María Díaz Castro e desde as Bibliotecas Municipais de Oleiros non queremos que pase o mes de maio sen recomendar a principal obra deste autor Xosé María Díaz Castro naceu en Guitiriz (1914-1990), estudou no Seminario de Mondoñedo, exerceu como profesor de ensino medio no colexio Leon XIII de Vilagarcía de Arousa.
Despois de licenciarse en Filosofía e Letras pola Universidade de Salamanca, marchou para Madrid onde alternou a docencia co seu traballo de tradutor no Ministerio de Gobernación, posteriormente no Instituto de Cultura Hispánica e despois no Consello Superior de Investigacións Científicas. Ademais do español e o galego dominaba un gran número de linguas europeas: francés, inglés, alemán, italiano, portugués, holandés e linguas escandinavas, polo que se inscribiu na Asociación Española de Traductores e Intérpretes. Traduciu ao español e ao galego escritores europeos tan coñecidos como: Lamartine, Rimbaud, Chesterton, Claudel, Yeats, Walt Whitman, Eliot, etc. Destacando sobre todo as súas versións de Rilke. Traducindo tamén ao inglés obras de escritores españois como por exemplo Rafael Alberti ou Federico García Lorca.
A Díaz Castro xunto con Iglesia Alvariño e Crecente Vega solen incluílos no grupo de Escritores humanistas da literatura de posguerra. A súa obra máis importante é Nimbos, publicada por primeira vez no ano 1961. Consta de 32 poemas distribuídos en sete apartados denominados: Pórtico, Noite, Lus, Espranza, Milagre, Soño e Ferida. Segundo Carballo Calero, "Xosé María Díaz Castro restaurou a poesía humana" e para Fernández del Riego “a súa lírica é unha das máis representativas do século XX, sendo fondamente galega, polo espírito que a informa, resulta universal pola altura e a verdade que encerra”. Segundo Armando Requeixo, outras liñas da súa poesía son “a reflexión poética, a dicotomía Luz/Sombra(s) coa relación Deus/Ser humano ao fondo; a importancia do Tempo e a Historia; a visión de Galicia...”
"Paxaro de mar e vento" texto de Tucho Calvo e ilustracións de Xosé Cobas, en Biblos.
Fermoso álbum que nos fala do nacemento dunha nova ave “a astrófuga mariña”. Unha ave que nace da imaxinación dunha nena, Mar, que recorría a praia do Vilar en compañía de súa nai para recoller cunchas e crebas. Buscando atoparon un nobelo de pequenos restos de herbas, xuncos, canas, tan ben feito que mesmo parecía un niño, pero non tiña paxaro. Onde estaba? E así é como xurdiu a astrófuga mariña. Unha ave “filla do vento, da area, do mar e da imaxinación” que naceu coas características que lle foi adxudicando esta nena, segundo a ela lle gustaba que fose.
Os textos están acompañados dunhas delicadas e belas ilustracións que cobren páxinas enteiras e que nos van describindo o que está acontecendo. Poderemos gozar contemplando ilustracións nas que predominan os tons azuis do ceo e o mar; ou verdes, azuis e ocres do mar e a area, toda unha beleza para os sentidos. Unha obra de gran sensibilidade que ao mesmo tempo que nos presenta este relato tamén nos di, ao final, que quizais a imaxinación das nenas e nenos actuais faga algo por remediar no futuro a suciedade que mancha o mundo, o lixo que moitas veces se acumula nas praias ou que contamina o mar.
- Mozos-as e adultos-as:
"Nimbos" de Xosé María Díaz Castro, editado por Galaxia
Este ano o Día das Letras Galegas dedicouse ao poeta Xosé María Díaz Castro e desde as Bibliotecas Municipais de Oleiros non queremos que pase o mes de maio sen recomendar a principal obra deste autor Xosé María Díaz Castro naceu en Guitiriz (1914-1990), estudou no Seminario de Mondoñedo, exerceu como profesor de ensino medio no colexio Leon XIII de Vilagarcía de Arousa.
Despois de licenciarse en Filosofía e Letras pola Universidade de Salamanca, marchou para Madrid onde alternou a docencia co seu traballo de tradutor no Ministerio de Gobernación, posteriormente no Instituto de Cultura Hispánica e despois no Consello Superior de Investigacións Científicas. Ademais do español e o galego dominaba un gran número de linguas europeas: francés, inglés, alemán, italiano, portugués, holandés e linguas escandinavas, polo que se inscribiu na Asociación Española de Traductores e Intérpretes. Traduciu ao español e ao galego escritores europeos tan coñecidos como: Lamartine, Rimbaud, Chesterton, Claudel, Yeats, Walt Whitman, Eliot, etc. Destacando sobre todo as súas versións de Rilke. Traducindo tamén ao inglés obras de escritores españois como por exemplo Rafael Alberti ou Federico García Lorca.
A Díaz Castro xunto con Iglesia Alvariño e Crecente Vega solen incluílos no grupo de Escritores humanistas da literatura de posguerra. A súa obra máis importante é Nimbos, publicada por primeira vez no ano 1961. Consta de 32 poemas distribuídos en sete apartados denominados: Pórtico, Noite, Lus, Espranza, Milagre, Soño e Ferida. Segundo Carballo Calero, "Xosé María Díaz Castro restaurou a poesía humana" e para Fernández del Riego “a súa lírica é unha das máis representativas do século XX, sendo fondamente galega, polo espírito que a informa, resulta universal pola altura e a verdade que encerra”. Segundo Armando Requeixo, outras liñas da súa poesía son “a reflexión poética, a dicotomía Luz/Sombra(s) coa relación Deus/Ser humano ao fondo; a importancia do Tempo e a Historia; a visión de Galicia...”
Unha
das características da súa poesía é a forte unión coa terra, destacando
o poema Penélope no que mostra unha Galicia auténtica. Este poema é o
que comeza cos versos:
Un paso adiante e outro atrás, Galiza,
e a tea dos teus soños non se move.
A espranza nos teus ollos se espreguiza.
Aran os bois e chove...
Recomendacións
feitas no programa semanal que podes ESCOITAR en "Todo, todo está nos
libros", emitido en Radioleiros (101.5 FM) ás 13, 15 e 17 horas.