- Infantil (a partir de 5 anos):
Gotita, escrito e ilustrado por
Stéphanie Joire e
Laura Fanelli
Juventud
Un fermoso álbum que nos presenta unha gota de auga que marcha de viaxe, polo que se desprende da nube e cae lentamente. O vento faina bailar, xirar e cun raio de sol transfórmase nun arco da vella. Cae nunha cometa, choca contra un paraugas, salpica a unha bailarina...
Un libro coas páxinas en forma de acordeón, un texto imaxinativo e rítmico, e unhas bonitas e coloridas ilustracións, que nos describe todo o que lle acontece a unha gota de auga.
Segundo a editorial a paixón das autoras pola arte como elemento pedagóxico maniféstase neste álbum lúdico e poético, algo ideal para ter un primeiro acercamento ao ciclo natural da auga.
É unha obra que dunha forma moi sinxela lles explica ás nenas e nenos máis pequenos o ciclo da auga, fálalles do medio ambiente e ponos en contacto coa ecoloxía.
- Mozas/os e adultas/os:
Tempo fósil, de
Pilar Pallarés
Chan da Pólvora
Premio Nacional de Poesía en 2019 e
Premio da Crítica en 2018
Pilar Pallarés é unha das voces máis singulares da poesía galega actual.
Unha magnífica obra, moi ben editada, na que reflexiona sobre a perda e a destrución, a partir da súa propia experiencia persoal, tras vivir o derribo da casa familiar a causa da ampliación do aeroporto de Alvedro. Fala da aniquilación dos soños dunha familia, pero tamén é sobre a derrota dos soños dunha clase social.
O xurado elixiuna
"por transmitir con profunda sabedoría e emoción, a un tempo lúcida e desgarrada, a experiencia da perda e da destrución do vivido, do que nos configura, desde unha conciencia da paisaxe como un corpo vivo".
Comezou a escribila a finais do 2011, cando a ampliación do aeroporto de Alvedro derribou a casa que o pai construíra coas súas propias mans e na que colaboraran todos os membros da familia. No primeiro poema menciona diversas árbores e plantas que había na horta e que desapareceron co derribo. No segundo fálanos dos ósos de animais domésticos pertencentes á familia que estaban enterrados na finca e que quedaron mesturados cos demais restos. Segundo di a autora, nunha entrevista publicada en Sermos Galiza
“Os poemas ficaron alí (estes dous dos que falamos) e un ano ou dous despois escribín o terceiro. A partir de aí, lentamente, continúo o libro. A destrución da casa é un punto de partida e vaise mesturando cun proceso de aniquilación dunha familia moi pequena...”.
Vemos como a obra medrou arredor do lugar, da familia e da imposibilidade de deixar pegadas. Fala do paso do tempo e sente a aniquilación como unha cuestión colectiva.
Noutra entrevista que lle realizou El Ideal Gallego di
“É un libro que case nin tiña pensado publicar e fala dun tema que me obsesiona: a posibilidade de que algo poida pervivir”. “O tempo sempre está na miña poesía, tamén a fugacidade e a capacidade que ten a natureza de destruírse e rexenerarse. Son moi pesimista con respecto á destrución do planeta, é o que máis me preocupa nestes momentos”, e recoñece
“ter unha consciencia da morte desde a súa infancia e que marcou parte da súa poesía”.
Recomendacións feitas no programa semanal que podes
ESCOITAR en
"Todo, todo está nos libros", emitido en
Radioleiros (101.5 FM) ás 13, 15 e 17 horas.
Biblioteca Central Rialeda (2º andar)
