"Papá, ¿vamos a ver la Luna esta noche?" de Héctor Anoro, ilustrado por Montse Clotet. Editado por La Galera.Un álbum ilustrado que parte do feito real de contemplar a Lúa pola noite o autor e a súa filla maior.
Un pai e unha nena pequena toman por costume saír a observar a Lúa diversas noites en días sucesivos.
A
nena pregúntalle ao pai se lles responderá. A primeira noite que saíron
a vela estaba moi pequena e moi lonxe. Preguntáronlle se quería ser
amiga súa, pero non lles respondeu. A segunda noite xa era máis grande. A
terceira estaba algo tapada polas nubes polo que non a vían ben. Na
cuarta era unha lúa distinta. Na quinta era moi grande, totalmente
redonda e parecía que se achegaba a eles...
Dialogando,
respondendo a preguntas, xuntos descobren as fases da Lúa. Mentres o
pai pretende explicarlle de forma sinxela este fenómeno astronómico, a
nena intenta falar con ela, enviarlle un bico, así podemos descubrir
tipos de bicos con sabor a Lúa.
Unha
historia fermosa sobre a relación dunha nena co seu pai no xogo de saír
a contemplar a lúa. Como a lúa irá cambiando, ata converterse nun
personaxe infantil máis.
Álbum seleccionado pola OEPLI en 2022 para menores de 6 anos.
"El retrato de casada" de Maggie O’Farrell. En Libros del Asteroide.
Versión dixital en eBiblio
Obra de ficción inspirada en datos históricos na breve vida de Lucrezia de Medici.
En
Florencia, a mediados do século XVI, preséntanos a Lucrezia, a terceira
filla do gran duque Cosimo de Medici, unha nena diferente: soñadora,
rebelde, perspicaz e cunhas grandes habilidades para o debuxo. Leva unha
vida discreta ata que falece súa irmá María, uns anos maior que ela e
que ía casar con Alfonso d’Este, primoxénito do duque de Ferrara. Ao
falecer súa irmá, o duque pide a man de Lucrezia, cando aínda non
cumprira os 13 anos. Seus pais aceptan. Non ven inconveniente en que só
teña esa idade e en que o prometido sexa doce anos maior que ela. Con só
quince anos casa con Alfonso II d’Este, xa duque de Ferrara debido a
que lle faleceu o pai. Convértese en duquesa e é trasladada a este
ducado.
Pero, como é o seu
home? Ela non o coñece, a veces parece sensible e comprensivo, outras
un déspota desapiadado. O que si se sabe é o que se agarda dela. Ten que
proporcionar un herdeiro ao ducado o antes posible, para asegurar a
continuidade do título. É unha muller que só a queren para que teña
fillos. Todos están de acordo con isto: desde a propia nai, o pai e por
suposto o marido. Ao final da obra hai unha nota da autora na que
describe os datos históricos nos que se baseou, os cambios que realizou e
diversos detalles arrepiantes sobre a vida e a morte dalgunhas mulleres
citadas no libro. Tamén menciona o poema “Mi última duquesa” de Robert
Browning (escritor inglés do século XIX), que se considera que se
inspira en Alfonso II d’Este, duque de Ferrara. Unha emotiva novela
dunha adolescente para a que o matrimonio é o seu único destino, que
tivo que aprender a sobrevivir nunha corte turbulenta e que mostra como
era Florencia e Ferrara na época do Renacemento.
A
narración non é lineal, nin cunha orde cronolóxica, pero isto é
superado polas excelentes descricións e o reais que parecen os
personaxes. A historia vai envolvendo ao lectorado nunha atmosfera
inquietante que o vai atrapando. Cun estilo preciso e evocador, describe
os lazos familiares, as intrigas políticas, o papel da muller na época.
Unha obra ben escrita, conmovedora, cunha reflexión sobre a vida e a
morte das mulleres nesta época.
Recomendacións feitas no programa semanal que podes ESCOITAR en "Todo, todo está nos libros", emitido en Radioleiros (101.5 FM) ás 13, 15 e 17 horas.
